chej nazywam sie pippi mam 10 lat
kiedys mialam zolwia ale juz nie mam
proaedze blog o chinach ladny kraj
nigdy nie bylam
wszsytko skopiowlam z innych bloguw
milego czaytania

Pekin 

Stolica Chińskiej Republiki Ludowej oraz jedno z czterech miast wydzielonych, podlegające bezpośrednio władzom kraju. Od północy, zachodu i południa graniczy z prowincją Hebei, a od wschodu z miastem wydzielonym Tiencin.

Pekin jest drugim, po Szanghaju, miastem Chińskiej Republiki Ludowej pod względem liczby ludności. Miasto wydzielone liczyło 31 grudnia 2009 roku 19 618 368 mieszkańców, z czego samo miasto ok. 8 mln.

Miasto pełni funkcję największego ośrodka politycznego, oświatowego i kulturalnego kraju. Wielki ośrodek gospodarczy z rozwiniętym przemysłem maszynowym, samochodowym, taboru kolejowego, elektronicznym, chemicznym, rafineryjnym, spożywczym, włókienniczym oraz hutnictwem żelaza. Krzyżują się tu ważne linie kolejowe i drogi samochodowe.

Mitologia chińska

Mityczne stwory

Duch studni, z Mity i legendy Chin, 1922, E. T. C. Werner

Ba She (巴蛇 Ba Shé) - wąż, który pożerał słonie

• Lew chiński - symbol dostojeństwa i potęgi, ochraniał przed złymi mocami i duchami.
• Ptaki:
  • Chun
  • Fenghuang (chiński feniks)
  • Ji Guang (吉光 Jí Guāng)
  • Jao
  • Jingwei (精衛) - mityczny ptak, który próbuje wypełnić oceany patykami.
  • Shang Yang
  • Dziewięciogłowy Ptak
  • Su Shuang (鷫鵊 Sù Shuǎng) - mityczny ptak, czasem przedstawiany jako ptak wodny, na przykład żuraw.
  • Peng (鵬 - mityczny ptak olbrzymich rozmiarów o niesamowitej sile latania; znany także, jako chiński rok.
  • Qing Niao (青鳥 Qīng Niǎo) - mityczny ptak, posłannik Xiwangmu.
  • Zhu - zły omen.
  • Zhuniao
• Chińskie Smoki
  • Yinglong - potężny sługa Huang Di.
  • Smoczy Król
  • Shenlong - smok deszczu.
  • Dilong - smok ziemi.
  • Tianlong - smok nieba.
  • Jiaolong - kolejny smok bez rogu; żyje w bagnach, najniższy smok.
• Qilin (w Japonii - Kirin) - iluzoryczne zwierzę o wielu wcieleniach.
• Kui (夔 Kuí) - mityczny jednonogi potwór.
• Kun (鯤 Kūn) - mityczna olbrzymia ryba.
• Skaczące zwłoki - ich dotknięcie natychmiast zabija; powstają, gdy dusza nie opuści zmarłego ciała.
• Yaoguai - demony.
• Huli jing - duch-lis.
• Nian
• Głowa Wołu i Twarz Konia 牛頭馬面 - dwaj strażnicy piekieł (podziemi).
• Pixiu (貔貅)
• Rui Shi (瑞獅)
• Taotie (饕餮 Tāotiè) - mityczne stworzenie podobne do gargulca, którego wizerunki często znajdowano na naczyniach z brązu.
• Xiezhi (獬豸) - mityczny jednorożec posiadający dar odróżniania prawdy od kłamstwa.

Mityczne miejsca

• Xuanpu (玄圃 Xuánpǔ), mityczna kraina czarów na Górze Kunlun (崑崙).
• Yaochi (瑤池 Yáochí), mieszkanie nieśmiertelnych, mieszka tam Xiwangmu.
• Fusang (扶桑 Fúsāng), mityczna wyspa, często interpretowana jako Japonia.
• Queqiao (鵲橋 Quèqiáo) pomost stworzony przez ptaki, poprzez Drogę Mleczną.
• Penglai (蓬萊 Pénglái) raj, legendarna wyspa cudów na Morzu Wschodniochińskim.
• Longmen (龍門 Lóngmén) brama smoków, która zamienia karpie w smoki.
• Fengdu piekło.

Tradycyjne stroje chińskie

1. Cheongsam i Changshan
Cheongsam to chińska suknia (najczęściej z jedwabiu) dla kobiet.  Nosi także inną nazwę – qipao. Ubiór ten podkreśla kobiecą sylwetkę i jego charakterystyczną cechą jest stójka pod szyją. Sięga do kostek, lecz istnieją także Cheongsam w wersji mini. Strój może mieć wiele motywów lub nie, ale zazwyczaj jest bardzo bogato zdobiony licznymi haftami.Powstał w dynastii Qing.
Początkowo qipao służyło dla kobiet nieco starszych aby ukryć ich wiek, później zaczęły się ubierać w nie młode kobiety, aby „przyciągać” spojrzenia kształtem sylwetki, którą ten właśnie ubiór modeluje. Na cheongsam nakładano kamizelkę maija.
Qipao z XIX wieku




Współczesne qipao



Qipao w wersji mini

Kamizelka maija

Istnieje również odmiana tego stroju dla mężczyzn. Nosi on nazwę Changshan lub Changpao.

2. Hanfu
Składa się z trzech lub dwóch warstw.Charakterystyczną cechą tego stroju z pewnością są szerokie rękawy i liczne motywy ozdobne.




Hanfu męskie




Tradycyjny chiński strój ślubny

Religia w Chinach.

Tradycyjny system wierzeń kontynuowany był przez większość dynastii chińskich od czasów dynastii Shang (1766 p.n.e.) do upadku ostatniej dynastii Qing w 1911 roku. System ten opierał się na kulcie najwyższego bóstwa Shangdi lub bóstwa Niebios. Kult ten miał cechy monoteizmu – najwyższe bóstwo było siłą wszechmocną, nie miało formy cielesnej. Konfucjusz wierzył, że nie da się oszukać najwyższego bóstwa, to ono kieruje życiem ludzi, ich relacjami, ustala zasady, którymi należy kierować się w życiu. Jednakże musimy pamiętać, że nie był to system monoteistyczny, istniało wiele pomniejszych bogów i bożków, a także bóstw lokalnych, które były czczone równorzędnie z Shangdi. Zwykle uznawano, że pomniejsze bóstwa są po to, by wypełniać wolę Shangdi. Powstawały specjalne miejsca kultu – ostatnim, a zarazem najwspanialszym takim miejscem była Świątynia Nieba w Pekinie. Władcy Chin dokonywali corocznych rytuałów ku czci Nieba, zwykle była to ofiara, np. z byka. Popularność tradycyjnego systemu wierzeń spadła po pojawieniu się buddyzmu i taoizmu, jednak niektóre jego elementy zostały przejęte przez religie istniejące na terenie Chin, przykładem jest terminologia używana w chińskim chrześcijaństwie.

Buddyzm przybył do Chin z Indii i terenów Azji Centralnej w czasie panowania dynastii Han i został przyjęty przez przedstawicieli różnych grup społecznych. „Chińska wersja” buddyzmu powędrowała dalej do Korei, Japonii i Wietnamu. Popularnymi odłamami mahajany w Chinach są szkoły chan (jap. zen) oraz Szkoła Czystej Krainy. Buddyzm jest obecnie największą religią Chin. Pamiętajmy jednak, że wielu Chińczyków uważa się zarówno za wyznawców buddyzmu, jak i taoizmu.

Kult przodków jest elementem wspólnym dla wyznawców wszystkich religii w Chinach. Tradycyjna kultura chińska, taoizm,konfucjanizm, buddyzm przywiązują dużą wagę do szacunku dla starszych, oraz miłości i poszanowaniu dla swoich przodków. Chińczycy by oddać hołd swoim przodkom, zwykle składają im ofiary z jedzenia, modlą się, palą świece. Odbywa się to przy grobach, w specjalnych świątyniach cmentarnych lub w domowych kapliczkach.

Chrześcijaństwo pojawiło się w Chinach od VII wieku za sprawą misji nestoriańskiej. Zyskało większą popularność w XVI wieku wraz z misjami Jezuitów, którzy starali się dotrzeć przede wszystkim do elit, respektowali zasady konfucjanizmu aby zwalczać buddyzm. W tym samym okresie ważne były też misje protestanckie.Powstanie bokserów było w dużej mierze skierowane przeciwko chrześcijaństwu. W 1939 po wielu sporach wśród władz kościelnych papież Pius XII zaakceptował ceremonie ku czci Konfucjusza i przodków. Obecnie legalnie istnieje w Chinach Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich, które jest kościołem katolickim, ale nie uznaje władzy Watykanu, W Chinach zwiększa się liczba protestantów. Coraz powszechniejsze są też nie uznawane przez władze kościoły domowe, które często nie posiadają określonej przynależności wyznaniowej, w swojej praktyce i teologii zbliżone są do zachodnich kościołów ewangelicznych. Liczbę tego typu „nielegalnych” chrześcijan trudno ustalić, ale wynosi ona wiele milionów.
.

Pierwsze kontakty Chińczyków z islamem datuje się na 651 rok. Muzułmanie przybywali do Chin jedwabnym szlakiem w celach handlowych. Obecnie w Chinach żyje około 20 mln muzułmanów, a ich liczba się zwiększa. Współczesne grupy muzułmańskie w Chinach to Hui, którzy etnicznie są Chińczykami, od Hanów odróżnia ich tylko religia oraz Ujgurowie żyjący w autonomicznym regionie Sinciang.

Geografia Chińskiej Republiki Ludowej

Chiny – są największym państwem azjatyckim (nie licząc azjatyckiej części Rosji) i największym na świecie pod względem liczby ludności. Terytorium Chińskiej Republiki Ludowej skupia 6,5% powierzchni lądowej świata i prawie jedną czwartą światowej populacji ludzi.Stolicą Chin jest Pekin.

Powierzchnia – 9 597 000 km² (bez Tajwanu), kraj trzeci co do wielkości na świecie.

Położenie – Chiny swym ogromnym obszarem zajmują część Azji Środkowej i obszar Azji Wschodniej. Od strony wschodniej oblewają je wody Oceanu Spokojnego(Morze Wschodniochińskie w północnej części i Morze Południowochińskie w południowej części, oraz Morze Żółte, które oddziela ten kraj od Półwyspu Koreańskiego).
Chińska Republika Ludowa graniczy z następującymi państwami:

• Afganistan 
• Bhutan
• Indie 
• Kazachstan 
• Kirgistan
• Korea Północna 
• Laos 
• Mjanma 
• Mongolia
• Nepal
• Pakistan 
• Rosja
• Tadżykistan 
• Wietnam 

CHIŃSKIE PROWINCJE

Flaga Chin: 

czerwona flaga z pięcioma gwiazdkami ma stosunek długości do szerokości 3:2. Czerwony kolor flagi jest symbolem rewolucji. Na fladze jest 5 pięcioramiennych gwiazd koloru złotego, cztery mniejsze gwiazdy mieszczą się wokół wielkiej gwiazdy, co symbolizuje wielką jedność narodu chińskiego pod kierownictwem Komunistycznej Partii Chin. Układ gwiazd jest także odzwierciedleniem położenia geograficznego Chin. Flagę wprowadzono 1 października 1949 roku.

Godło

Czerwony kolor godła jest zapożyczonym od europejskich organizacji komunistycznych symbolem rewolucji, ale jednocześnie symbolem szczęścia i pomyślności w chińskiej tradycji.
Znaczenie:
Kłosy zboża otaczające wnętrze godła reprezentują chłopstwo, a umieszczone u dołu koło zębate - klasę robotniczą, razem - sojusz robotniczo-chłopski. Nad kołem widnieje Brama Niebiańskiego Spokoju (Tian’anmen) - symbol chińskiej państwowości jako wrota do dawnego pałacu cesarskiego.

Hymn

Marsz ochotników – hymn państwowy Chińskiej Republiki Ludowej. Autorem tekstu jest Tian Han, muzykę skomponował Nie Er. Pierwszy raz został wykonany w 1934 w Szanghaju.

Tłumaczenie polskie

Powstańcie, którzy nie zgadzacie się być niewolnikami!
Naszą krwią i naszym ciałem wznieśmy nowy wielki mur!
Chiński naród jest w największym niebezpieczeństwie.
Z ucisku wszystkich wychodzi nasz ostatni krzyk:
Powstańcie! Powstańcie! Powstańcie!
Jest nas wielu, ale nasze serce bije jedno!
Maszerujemy pod nieprzyjacielskim ostrzałem!
Maszerujemy pod nieprzyjacielskim ostrzałem!
Naprzód! Naprzód!

1. KUCHNIA CHIŃSKA

Mimo wielu cech wspólnych (np. duża ilość warzyw), między regionami Chin występują bardzo duże różnice pod względem używanych składników, przypraw oraz sposobów przyrządzania. Wyróżnić można różne odmiany kuchni chińskiej:

1. • pekińska – kuchnia północnych Chin, oparta na tradycjach kulinarnych prowincji Hebei i Szantung. Podstawą pożywienia są pszenne bułeczki gotowane na parze oraz makaron. Dania z ryżu należą do rzadkości. Duży wpływ na kuchnię tego regionu mieli w przeszłości Mongołowie, wprowadzając dania mięsne, opiekane na rożnie i smażone.
   • 
   • kantońska – kuchnia południowych Chin (okolic Kantonu oraz Hongkongu), najbardziej znana na Zachodzie, używająca głównie ryżu i drobno posiekanych składników szybko smażonych na woku. W morskich regionach Chin dominują potrawy z ryb i owoców morza.
   • 
   • szanghajska – kuchnia wschodnich Chin (miasta Szanghaj, Suzhou, Hangzhou i Nankin, charakteryzująca się słodkim smakiem (brązowy cukier dodaje się często do dań mięsnych). Słynie z ryb i owoców morza.
   • 
   • syczuańska – kuchnia Chin zachodnich, oparta na wołowinie, bardzo pikantna. Słynie z potraw wędzonych.
   • 
   • hunańska – kuchnia regionów centralnych, położonych wzdłuż rzeki Jangcy, ryżowego zagłębia Chin. Bardzo pikantna.
   • 
   • fukieńska – kuchnia południowo-wschodnich Chin, znanych z najlepszego sosu sojowego, pierożków i wielkiej różnorodności zup
   • 
   • 
   • sinciang – kuchnia północno-zachodnich Chin, najbardziej odmienna, w której widoczne są wpływy Azji Środkowej. Nie ma tam ryżu, więc używane są różne zboża. W niektórych regionach tej części kraju dominuje islam, nie je się tam zatem popularnej na południu wieprzowiny. Stosuje się gotowanie na wolnym ogniu w glinianym garnku.
   • 
   • nyonya – odmiana kuchni chińskiej spotykana w Malezji i Singapurze, będąca skrzyżowaniem upodobań chińskich i malajskich
   • 
   1. chaozhou – kuchnia regionu Chaoshan w prowincji Guangdong, słynąca z owoców morza i delikatnych, wykwintnych dań

2. Zasady jedzenia pałeczkami

   • na pałeczki nie powinno się nabijać jedzenia,
   • po posiłku odkłada się je na specjalne podkładki,
   • nie powinno się nimi gestykulować, ponieważ w krajach azjatyckich uznawane jest to za obrazę,
   • nie powinno się oblizywać pałeczek,
   • krzyżowanie pałeczek przynosi nieszczęście.
   • 
   • 
   • 
   •